Op dinsdag 17 augustus was de 2e editie van Samen Vissen bij de vijver in Zwiep in Lochem. Er waren deelnemers van Zozijn, de Hoge Weide en van Anke Marjolein en van Kruiswerk Achterhoek en Liemers.
‘S-morgens bijna visstekken vol en s ‘middags bijna plekken tekort. De opkomst was groter dan verwacht. Ook alle begeleiders van de deelnemers kwamen even een kijkje nemen en vonden het prachtig om te zien hoe hun cliënten zichtbaar genoten. Alle begeleiding en vrijwilligers, BEDANKT, zonder jullie zijn deze dagen niet te organiseren, op naar de volgende editie. De datum is nu nog niet bekend, maar dat hij komt is zeker.
Lees hier het prachtige verhaal dat vrijwilliger Harry schreef over zijn eerste ervaring met ons project Samen Vissen in Lochem.
Dit was mijn eerste keer dat ik vrijwilliger was bij “Samen Vissen”.
En ik moet eerlijk bekennen dat ik, bij het zien van de deelnemers, waarvan sommigen niet in staat waren om een hengel vast te houden, dacht, “hoe moet ik met deze mensen vissen”.
‘S-morgens, mijn eerste maatje, kon amper een hengel vast houden en kon niet praten. Nou ben ik wat dat betreft ook geen Rob Driessen dus dat scheelde al weer. Dus ja hoe nu, je begint te vissen en probeert zijn aandacht daar naar toe te trekken. Maar probeer dat maar eens. Die mensen zitten heel veel binnen en zoiets is voor hen een uitje, ze zitten aan het water, en iedereen, ook niet vissers weten hoe mooi dat kan zijn. Dan zien ze heel veel andere mensen en bekenden en dan probeer jij hun aandacht naar een heel klein dingetje te trekken dat stil in het water ligt. Gelukkig ving een vrijwilliger die naast ons zat net een vis en mocht hij even kennis maken met de trekkracht van een steur, veel verder dan een “handoplegging” kwam hij niet maar het gezicht en de ogen spraken boekdelen.
Zijn aandacht was vanaf dat moment gelegd. De hengel stond in een steun vlak voor hem en het was schitterend om te zien hoe hij af en toe zijn hand op de hengel legde. Als “Jomanda” dat op die manier zou doen zou je zeggen die is aan het instralen. Maar, en dat heeft mij diep geraakt, ik ben 73 jaar, net koffie gehad n dan weet je het wel je krijgt heel veel aandrang, dus ik moest mij even ergens terug trekken en weer was mijn buurman genegen om even op te letten.
En ja hoor “ als de kat van huis is…….!!BEET!!
Vanaf de plek waarop ik mij terug getrokken had kon ik zien dat mijn buurman er heel snel bij was en de hengel oppakte. Toen mijn maatje doorhad dat er een vis aan zijn hengel zat hoorde ik hem “roepen” . Eerst dacht ik van opwinding maar later, toen ik er heen liep, zag ik aan de gebaren die hij er bij maakte dat hij mij aan het roepen was, dat ik snel komen moest. Schitterend toch? Ter plekke de hengel overgenomen, bij deze, buurman medevrijwilliger, hartelijk dank voor de snelle reactie maar eenmaal ik de hengel overgenomen had was de paniek verdwenen en genoot hij van het moment, hij heeft mij, omdat het de grootste vis van de vijver betrof, toch even moeten helpen. Hij heeft er, vanmorgen 4 mogen vangen.
Smiddags, na de lunch, een nieuw maatje. Een druk manneke en hij sprak voor twee dus ook nu hoefde ikzelf weinig te zeggen dat deed hij wel voor mij. Alhoewel ik, ook hem heel vaak zijn aandacht naar de dobber moest brengen want vrouwtjes vond hij ook heel interessant. Prachtig hoe hij telkens zijn hengel ophaalde, terwijl er totaal geen aanbeet was, met de woorden “oh jammer mis”. Dus maar weer inleggen voor eventjes want hij dacht weer een “broasem” aan de haak te hebben. Jammer dat hij er niet in slaagde een “broasem” of andere vis te vangen maar ook dat hoort bij het vissen Al met al een leuke dag waar heel veel gevangen is.
Op naar de volgende editie!